Eski Patron'dan Mesaj Var!
Değerli eski çalışma arkadaşlarım,
“Siz bu satırları okurken ben …” diyerek başlamayı çok isterdim ama şu anda bazılarınızın da bildiği gibi organik tarım yaptığım Köyceğiz’deki evimde emekliliğin tadını çıkarıyorum. Biliyorum onun da artık modası geçti, artık emekli de olunmuyor ama bilirsiniz ben zaman zaman yüzüme de söylediğiniz gibi “çağın gerisinde”yimdir.
Gerçek anlamda emekli olabilmem çok kolay olmadı biliyorsunuz. Çocukların okulları ve tabii ki okulların ödemeleri uzun sürdü. Okul bitince hemen para kazanmak yerine, ne istediklerini bulmak için zamana ihtiyaçları oldu ve özgür karar verme süreçleri biraz zaman aldı. Nihayet 40 yaşlarında ufak tefek danışmanlık yaparak para kazanmaya başladılar ve biz de Köyceğiz’e kaçarak geldik.
Bugünlerde kendi kendime geçmiş günlerin değerlendirmesini yapıyorum. En çok da sizler geliyorsunuz aklıma. Okuyacaklarınızı, bir abinizin duygusal hesaplaşması olarak da görebilirsiniz. Ama her şeyi açık yüreklilikle paylaştığıma emin olabilirsiniz.
Öncelikle, evet korktum! İtiraf ediyorum sizler yavaş yavaş çevremi sarmaya başladığınızda çok korktum. Aranızdaki konuşmaları duyduğumda kendimi yaşlı hissettim, işleri hızla tamamladığınızda önce yalapşap yaptığınızı düşündüm sonra da benden çok daha hızlı kavradığınızı anladım. İlk defa gerçek bir yönetici gibi yaklaşmam gerekiyordu. İnisiyatif ve sorumluluk vererek delegasyon (sizden önce delege ederdim ama gayet aktif bir şekilde işin içinde olurdum), gelişim takibi, motivasyon, kişiye özel iletişim ve sürekli geri bildirim derken çooooook yoruldum!
Çocuklarıma bile size verdiğim kadar emek vermedim. Onları daha çok maddi olarak destekledim galiba.
Sadece benim için değil, sizler için de her şey çok yeniydi. Sizin için yepyeni bir ortam, hiyerarşi, farklı insanlar ve kurallar, benim içinse yepyeni bir tarz, değişmekte olan iş yaşamı ve bozulan kurallar. Beklenmedik bir durumla, hazırlıksız karşılaşan kişilerin, paniğe kapılarak tepki göstermesinin sonuçları ne yazık ki acı oluyor.
Siz bana, ben size alışana kadar biraz zaman geçti. Birbirimizi tanımamız gerekti. Tanıyınca sevdik ya da birbirimizden nasıl faydalanacağımızı öğrendikJ ve mücadelemiz azaldı.
“Yine lafı çok uzattın”, dediğinizi duyar gibiyim. Aslında hologramla görüşüyor olsaydık, duyardım ama o sisteme hala alışamadım. Bizim torunlar geldiğinde bağlanıyoruz ama bana çok suni geliyor. E-posta ile çok daha kalıcı oluyor her şey. Gerçi artık kimsenin e-posta da yazdığı yok ya neyse.
Sonuç olarak bugün gazetede okudum, şirketin 80. yaşını Ay’da kutlayacakmışsınız. Virgin ile otel konaklama. Açık söylemek gerekirse, uzakta olduğum için çok mutluyum ve kendimi güvende hissediyorum. Ancak sizlerin, şirketimizi bugün getirdiğiniz noktayı hayal dahi edemeyeceğimi bilmenizi isterim. Hepinizi ayrı ayrı tebrik ediyorum.
Eski Patron’dan sevgilerle.
